Autisme is een neurologische ontwikkelingsstoornis die wordt gedefinieerd door aanhoudende tekortkomingen in sociale communicatie en sociale interactie, vergezeld van beperkte, repetitieve gedragspatronen, interesses of activiteiten.

De term 'spectrum' is cruciaal voor het begrijpen van autisme, vanwege het brede scala aan intensiteit, symptomen en gedragingen, en aanzienlijke individuele variatie. Kinderen met ASS kunnen non-verbaal en asociaal zijn, zoals in het geval van velen met 'klassiek' autisme. Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich kinderen met een hoogfunctionerende vorm van autisme die wordt gekenmerkt door eigenzinnige sociale vaardigheden en spel.

Cerebrale Parese is een aandoening die wordt veroorzaakt door schade aan de hersenen die treedt op vóór, tijdens of kort na de geboorte. Het beïnvloedt de lichaamsbeweging en spiercoördinatie. Personen met hersenverlamming kunnen ook epileptische aanvallen, abnormale spraak, gehoor- en visuele beperkingen en mentale retardatie ervaren. Kinderen met hersenverlamming kunnen mogelijk niet op dezelfde manier lopen, praten, eten of spelen als de meeste andere kinderen. Cerebrale parese kan mildere versies of ernstigere symptomen omvatten die tot totale afhankelijkheid leiden. Hoewel hersenverlamming een levenslange aandoening is, kunnen training en therapie de functie helpen verbeteren.

Onderzoekers hebben ontdekt dat diabetespatiënten die in staat zijn om de juiste bloedsuikerspiegel te handhaven, minder oogproblemen hebben dan mensen met een slechte controle. Dieet en lichaamsbeweging spelen een belangrijke rol in de algehele gezondheid van mensen met diabetes.

Downsyndroom is een chromosomale afwijking die het verloop van de ontwikkeling verandert en de kenmerken veroorzaakt die met het syndroom gepaard gaan.

Milde tot ernstige mentale retardatie kan aanwezig zijn bij de getroffenen. Spraak en taal kunnen ook vertraagd zijn. De diagnose wordt meestal vermoed bij de geboorte vanwege de aanwezigheid van fysieke kenmerken zoals een grote tong, hartproblemen, een slechte spierspanning en platte gelaatstrekken.

De diagnose wordt bevestigd door middel van chromosomale testen. De aandoening gaat gepaard met een levenslange handicap, maar kan worden behandeld door middel van een verscheidenheid aan passende educatieve en gedragsinterventies naast ergotherapie, spraak- en taalinterventies, gedragsverandering en oudertraining.

Leerstoornissen zijn een groep neurologische aandoeningen die duidelijk worden in de kindertijd en die worden gekenmerkt door problemen met het leren, sorteren en opslaan van informatie. Meestal hebben getroffen personen een gemiddelde of bovengemiddelde intelligentie. Kinderen met leerproblemen kunnen een of meer problemen hebben met vaardigheden zoals luisteren, spreken, lezen, schrijven, redeneren of wiskundige vaardigheden die de academische prestaties, prestaties en, in sommige gevallen, activiteiten van het dagelijks leven belemmeren.

Leerstoornissen kunnen overlappen met andere stoornissen of omgevingsinvloeden, maar zijn niet het directe gevolg van die omstandigheden of invloeden. Vaak worden deze handicaps pas gesignaleerd als een kind de leerplichtige leeftijd bereikt.

De prestaties op gestandaardiseerde tests blijken meestal lager te zijn dan verwacht voor leeftijd, opleiding en intelligentieniveau. Gestandaardiseerde cognitieve metingen en diagnostische hulpmiddelen, naast observaties van onderwijsprofessionals, helpen om gebieden te identificeren waar deze kinderen problemen ervaren. Sommige kinderen vinden het moeilijk om in een gewoon klaslokaal te leren en LD-lessen kunnen worden aanbevolen om hen te helpen meer specifiek en intensief onderwijs te krijgen.

Ze kunnen vereisen dat informatie in meerdere formaten wordt gepresenteerd en in hanteerbare brokken wordt opgesplitst voordat ze deze volledig kunnen begrijpen. Leerstoornissen zijn levenslang, maar met de juiste interventie, training en strategieën kunnen individuen een succesvol, volledig functionerend leven leiden.